De laatste dag van 2017, net als vorig jaar blik ik terug op het afgelopen jaar. Het was een jaar met een heftige blessure van Kira en een heleboel verhuizingen.
Januari
Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Ook een nieuwe instructeur voor mij en Kira. Oude instructeur eigenlijk, door mijn nieuwe werktijden was het weer mogelijk om bij hem te gaan trainen. Eind 2016 deden we al wat lesjes maar vanaf januari gingen we er vol tegen aan! Er stonden 2 wedstrijden op het programma. Helaas was er beide keren wat spanning en konden we niet de proeven rijden die we konden. Toch namen we 3 punten en voldoende huiswerk mee naar huis.
Februari
Deze maand zou het moeten gaan gebeuren, de laatste punten voor het L2 pakken. Helaas loopt het anders, Kira raakt geblesseerd. Stappen, osteopaat, ijzers eraf en nog meer stappen. Helaas knapt ze niet voldoende op en ik besluit naar de kliniek te gaan.
Maart
Het kliniek bezoek staat gepland voor begin maart en na foto’s en echo blijkt Kira een ontsteking in haar sprong te hebben. Ze krijgt een ontstekingremmer ingespoten en met een mooi blauw verbandje mag ze mee naar huis.
Ze mag alleen aan de hand stappen en daar is ze het niet helemaal mee eens. Na 3 weken gaan we terug voor controle. De dierenarts is tevreden over haar been maar Kira laat een ander, niet goed, beeld zien. We zijn nog niet klaar…
April
1 april. De geboortedag van Diana. Het is inmiddels 7 maanden geleden maar het gemis is er niet minder om. Het gemis van Diana en de zorgen om Kira hakt er zo nu en dan goed in. Als ik eens wist wat ons nog meer te wachten stond…
Wel positief: op 9 april kan ik een vinkje zetten bij 1 van mijn doelen voor 2017. De kwart marathon van Rotterdam uitlopen. Wat was dat leuk! Ik schrijf me ’the day after’ meteen in voor een volgende run. De urban trail run, ook in Rotterdam. Ken ik zo lekker Rotterdams lulle als ik daar loop te lope.
Bij Kira zit er weinig vordering in en ik besluit dat zolang het goed gaat we wat gymnastiseren. Verder mag ze de komende tijd paardje spelen en in alle rust van de zomer genieten.
Eind april komt Jan Jonas langs, hij is gespecialiseerd in de stofwisseling van het paard en daaruit voortkomende problemen. Hij controleert Kira al een paar jaar en dit keer vond hij iets bij haar rug. We gaan aan de slag met 1 van zijn wonderpoedertjes.
Mei
Kira laat progressie zien en we pakken het rijden een beetje op.
Ook de osteopaat constateert de vooruitgang en we lijken op de goede weg te zijn. Jan Jonas komt 31 mei langs voor controle en kan geen lichamelijke problemen meer vinden. Goed nieuws! Sluiten we deze maand eindelijk goed af! Grapje. Een paar uur later krijgt Kira flinke klappen op de wei. Natuurlijk precies op de sprong waar eerder dit jaar de ontsteking heeft gezeten. Terug naar af.
Juni
We beginnen de maand dus met een dik been met verwondingen.
En dan bedoel ik ook écht heel erg dik.. (2 juni)
Na een week dierenarts bezoeken en antibiotica worden we doorverwezen naar de kliniek. Het herstel gaat te langzaam en er moeten onderzoeken worden gedaan. Gelukkig is de uitkomst van de onderzoeken positief maar Kira moet wel op de kliniek blijven voor medicatie. Na 4 dagen kliniek besluiten we de behandeling thuis af te maken. Vertrouwd in haar eigen stalletje. Het herstel gaat niet van harte en Kira geeft inmiddels bijna licht van alle medicatie.
13 juni en net weer thuis uit de kliniek. Door de zwelling en de bewegelijkheid van het gewricht staat de wond open en geneest het slecht.
Na 3 weken antibiotica moet ze het zelf gaan regelen en dat doet ze dan ook. Geen terugslag en de wond op haar been begint (na ruim 3 weken) eindelijk te genezen. De zwelling blijkt hardnekkig en we geven het lichaam even een duwtje met vochtafdrijvers.
Juli
De zwelling van Kira haar been wordt door de vochtafdrijvers wel iets minder maar er blijft een flinke zwelling over. Omdat ze het been wel goed belast gaan we rustig weer wat meer bewegen.
3 juli, nog steeds een flinke zwelling maar de wond blijft eindelijk dicht!
De jaarlijkse enting wordt gegeven en de dierenarts controleert meteen haar been. Ondanks dat er nog steeds een zwelling zit geeft de dierenarts groen licht om te gaan opbouwen onder het zadel. Voordat ik dat doe komt eerst de osteopaat langs.
Lymfedrainage, nog steeds in strijd tegen de zwelling.
Kira heeft een flinke klap gehad, letterlijk en figuurlijk, en dit uit zich in meer lichamelijk ongemak. We gaan opbouwen, maar heeeeeel langzaam. Achter de schermen ben ik druk bezig met iets heel anders: huizen bezichtigen.
Misschien moet ik Kira in een wei met alleen maar klavertjes 4 zetten…
Augustus
Begin augustus vinden we ons droomhuisje en weten we, ondanks de idiote huizenmarkt, het huis te bemachtigen! Naast het vinden van een huis brengt dat ook iets anders met zich mee: een nieuwe stal voor Kira vinden. Gelukkig is de verhuizing pas in december dus hebben we geen stress.
Verder bouwen we het rijden in augustus weer een beetje op. Van 1 rondje draven naar een paar minuten draven. Het been houdt zich goed en ik geniet met volle teugen van onze korte ritjes. Behalve rondjes in de bak rijden we ook steeds vaker door ‘het bos’ op stal. Na alle paniekerige momenten en de keren dat Kira aan de grond genageld stond zonder reden vatbaar, lijken we eindelijk samen het vertrouwen (terug) te krijgen.
Langzaam weer genieten!
September
Vorig jaar september was een héle slechte maand voor mij. Hoe anders is het dit jaar!
Kira en ik kunnen weer rustig wat rondjes rijden, het gaat goed met haar been en het herstel van haar lichaam.
Ik behaal zelf een sportief doel, namelijk het uitlopen van de dam tot dam loop. 10 Engelse mijl, oftewel een ruime 16 km.
Door het hardlopen heb ik niet alleen een veel betere conditie. Ook ben ik veel bewuster van mijn houding wat het paardrijden ten goede komt en besef ik beter hoe belangrijk opbouwen en herstellen is. Laat ik dat bij Kira nou ook regelmatig nodig hebben…
Een van mijn favoriete bands, Papa Roach, geeft op mijn verjaardag een concert en ik heb de beste verjaardag ever.
Oktober
Oktober begint niet zo leuk. Letterlijk op de eerste dag van de maand komt Kira kreupel haar stal uit, inclusief een dik been. Gelukkig is de kreupelheid de volgende dag minder en lijkt ze zich alleen verstapt te hebben.
Jan Jonas komt langs voor controle en is positief, ze heeft niet eens één van zijn wonderkuren nodig.
Het been slinkt binnen een paar dagen maar we stappen voor de zekerheid een paar weken. Better safe than sorry. Helaas komt de kreupelheid weer terug en gaan de vermoedens toch weer richting de hoef. De hoefsmid vindt een scheurtje in de zool en zorgt ervoor dat de druk op de zool wat minder wordt. We stappen weer rustig verder en ik verlaat het koude Nederland voor een aantal dagen Spanje.
Hola!
Daarnaast loop ik deze maand 2 hardloopevents. Ja ja, ik heb de smaak te pakken. Ook sta ik bij de finish van de marathon van Amsterdam waar mijn zus over de streep komt, wauw, wat een prestatie is dat! Heel misschien… ooit…
De verhuizing van Kira komt een maand eerder dan verwacht maar er kwam een stal vrij op onze nieuwe stal. 31 oktober verhuist Kira naar haar nieuwe stal.
Voor de laatste keer een rondje op onze oude stal nadat we de hele maand niet hebben kunnen rijden. Opstappen en wegrijden (en heel goed vasthouden…)
November
Wat. een. maand. De verhuizing van Kira verloopt in principe prima maar het is voor ons allebei erg wennen. Behalve Kira is namelijk ook mijn werk verhuisd. 2 verhuizingen zijn achter de rug maar de belangrijkste verhuizing komt nog: op 17 november krijgen we eindelijk de sleutel van ons eigen huis!
Verven, spullen inpakken, spullen verhuizen. Zo nu en dan moet ik de wallen die onder mijn ogen hangen even opzij schuiven om er niet over te struikelen.
Kira went heel langzaam, maar het rijden begint wel weer een beetje ergens op te lijken. Ook hebben we weer onze eerste les in werken aan de hand. Dit wilde ik al veel langer weer oppakken, maar ik kon geen geschikte instructie vinden in de buurt. Hoe handig is het dat er nu een instructrice bij mij op stal staat!
Verder zie ik deze maand eindelijk weer mijn all time favorite band live: Rise Against!
December
Voordat je het weet zitten we alweer in de laatste maand van het jaar. De verhuizing is achter de rug maar er is nog genoeg te doen in huis.
Kira krijgt nadat we weer lekker aan het rijden zijn even vakantie. Ik wil niks overbelasten en het opbouwen ging wel erg snel. Even een stapje terug en hopelijk het nieuwe jaar goed beginnen.
Vooruitzicht
Van de doelen die ik voor 2017 had gesteld is er eentje ontzettend gefaald: ik wilde graag de L uit zijn met Kira en klaar zijn om M te starten. Na januari heb ik geen wedstrijden meer gereden en die komen er ook niet meer: ik heb mijn startpas opgezegd. Niet door het gebrek aan wedstrijdambitie, maar om de druk van de ketel te halen na alle blessures. Met wedstrijden out of the picture kan de focus naar: meer genieten. Want laten we heerlijk zijn, van alle plannen die ik ooit gemaakt heb met Kira zijn er bijzonder weinig uitgevoerd. Dus mijn nieuwe plan is om geen nieuwe plannen te maken. Telt dat?
Mijn reisdoel is ook niet echt behaald, maar de prioriteiten lagen ergens anders dit jaar. Dat wil ik in 2018 weer goedmaken want ik heb het reizen ontzettend gemist!
Ik had mezelf als doel gesteld om een 10 km hardloopwedstrijd te lopen. Check. Ook een 10 mijl wedstrijd is al afgevinkt. What’s next? Halve marathon? Laten we hem gewoon als doel neerzetten.
Maar het belangrijkste doel van 2018: genieten van ons nieuwe huis!
Ik hoop dat jij met een positief gevoel kunt terugkijken op 2017 en dat je mooie plannen hebt voor 2018. Cheers!
Nog geen reacties