De laatste zondag van 2016. Een goed moment om terug te blikken. 2016 was geen geweldig jaar, het was een jaar met een aantal dieptepunten, maar gelukkig ook een aantal hoogtepunten. Kijken jullie mee hoe mijn jaar was?
Januari
Het jaar 2016 begon mwa. Na een tijd van afwisselende onduidelijke kreupelheid van Kira, mochten we in januari weer rustig opbouwen. Het kreupelheidsonderzoek en de foto’s leverde weinig op, dus weer opbouwen en kijken waar het schip zou stranden. Het schip strandde alweer eind januari, voor de zoveelste keer liep Kira niet zuiver.
Alsof één kreupel paard niet genoeg is maakte ook Diana een zwieperd in de wei en kwam kreupel het land uit. Diana knapte na pijnstilling gelukkig goed op. Met Kira wist ik het ondertussen even niet meer. Het plan: van haar oren tot haar staart haar op de foto zetten, scannen alles. De hoefsmid moest ook nog komen dus die haalde maar alvast haar ijzers er onder vandaan zodat die tijdens het onderzoek niet in de weg zouden zitten.
Februari
Het op blote voeten zetten deed Kira boven verwachting veel goed, binnen enkele dagen leek de kreupelheid weer verdwenen te zijn. Ze liep zelfs zo goed dat ik besloot er weer op te klimmen. Rustig op een zondag… 7 februari. Jep dat weet ik nog goed, want ik werd wakker met 7 oproepen gemist van de staleigenaar. Kira had koliek, de dierenarts was al geweest toen ik op stal aan kwam. Naast dat Kira zich hartstikke rot voelde, had ze zichzelf ook verwond door het rollen in de stal. Diverse verwondingen aan haar been en een diepe snee boven haar oog. Om een lang verhaal kort te maken, 2 dagen in de weer geweest en een boel medicijnen en dierenarts bezoeken tot Kira eindelijk weer opknapte.
Februari ging dus nog niet echt lekker, maar een positief iets: ik bedacht eindelijk een naam voor mijn toen nog op te starten blog! Stalgenootje.nl was geboren.
Arme Kira… door de snee ook een dik dichtzittend oog. Quasimodo even koelen.
Maart/April
Weinig noemenswaardige dingen in maart en april, Kira en ik konden weer rustig rijden. Diana werd op 1 april 27 jaar. We weten nu, dat dit haar laatste verjaardag was.
Diana juli 2016, de laatste foto’s die ik van haar heb gemaakt
Mei
Het leek eindelijk weer echt goed te gaan met Kira en ik schreef ons in voor een wedstrijd op 21 mei. Helaas. 2 weken voor de wedstrijd liep ze weer niet goed, de wedstrijd werd afgezegd. Mijn gevoel zei dat de kreupelheid van Kira, sinds het begin al, vanuit haar hoeven kwam. De hoefsmid vond dit keer (eindelijk?) een oud zweertje. Had mijn gevoel gelijk en heeft het al die tijd gerommeld in die hoeven?
Juni
Nadat het zweertje is verwijderd liep Kira weer beter, we gingen weer aan de slag. Na alle ellende met Kira haar kreupelheid en ontzettende drukte op mijn werk gingen mijn vriend en ik er even tussen uit. Een paar dagen naar Londen om onder andere de Harry Potter studio te bezoeken. Harry Potter fangirl hier!
Hogwarts!
Ook ging deze maand mijn blog live!
Juli
Het ging nog steeds goed met Kira en ik schafte een Rambo Micklem hoofdstel aan. Dat deed Kira heel veel goeds. Kira is altijd heel onrustig met haar hoofd geweest en tempo-controle? Daar deden we niet aan. Het Rambo Micklem hoofdstel leek de oplossing te zijn voor beide problemen en langzaam maar zeker kreeg ik weer plezier in het paardrijden.
We zochten ook meer grenzen op, meer durven en kunnen
Augustus
Daredevil dat ik ben waagde ik weer een poging en scheef ik in voor een wedstrijd. De tijd verstreek en ik haalde de startlijst! Dat was overwinning nummer 1. En daar gingen we, na 9 maanden ellende gingen we weer op wedstrijd. Onze tweede wedstrijd op vreemd terrein en oh wat deed ze het goed met losrijden. We reden de wedstrijdring in en….. helemaal niks. Niks, nope, nada. Geen beweging in te krijgen. Als een blok beton stonden we daar. Gelukkig hadden we een hele lieve jury die ons wat extra tijd gaf. Mijn voorlezer liep met ons mee en we konden min of meer de ring doorkomen. Uitgezonderd de hoeken, de korte zijde bij de jury en de lange zijde bij het terras maar hé, een kleinigheidje houd je toch. Op karakter hebben we de eerste proef doorgeworsteld, natuurlijk totaal niet winstwaardig maar na het afgroeten kregen we applaus vanaf het terras. Die konden we in onze zak steken.
De tweede proef ging ook met hangen en wurgen maar we reden hem uit. Teleurgesteld dat de proeven zo slecht gingen ten opzichte van het losrijden maar blij dat we eindelijk weer op pad waren wachtte ik op mijn punten. En guess what? We haalden toch een winstpunt. De teller stond na 2,5 jaar op B+7.
Het jurycommentaar op de eerste proef.
September
En toen kwam september… de maand was nog maar net begonnen toen we de verschrikkelijke beslissing moesten maken om Diana in te laten slapen. Een heleboel verdriet in een toch al onrustige periode. Ik had in augustus namelijk ontslag genomen op mijn werk en 16 september was mijn laatste werkdag bij het bedrijf waar ik 3,5 jaar lang heb gewerkt.
Nog nooit was ik zo hard toe aan vakantie, we boekten een last minute naar Curaçao en op 18 september stapten we in het vliegtuig. Aju!
Een heerlijke vakantie, een heleboel verdriet om Diana en mijn 28ste verjaardag. De treurige samenvatting van september.
Onderweg naar de top van de Christoffelberg
Oktober
In oktober begon ik met mijn nieuwe baan. Een baan waar ik 30 in plaats van 40 uur werk en veel minder reistijd (en file!) heb. Eindelijk had ik tijd om meer tijd aan mijn blog te besteden en te gaan sporten. Ik begon met een 0-5 km hardloopschema.
Het rijden met Kira ging in een stijgende lijn en we reden weer een wedstrijd. We behaalden een hoogtepunt; dubbele winstpunten! We reden 3 winstpunten en waren opeens L1 startgerechtigd!
November
Ook deze maand stond er weer een wedstrijd op de planning. Deze wedstrijd stond al op de planning voor de B en ik had weinig behoefte om nog snel te switchen naar de L1. Kira wilde nog even laten zien wat ze kon en onze laatste B proeven sloten we af met een tweede en een eerste plaats!
Individueel haalde ik ook een sportprestatie; mijn eerste 5 km run was een feit!
Ook weer tijd voor een klein reisje, ik won eerder dit jaar een reisje naar Londen! Zo kom je er jaren niet… zo kom je er twee keer per jaar.
December
Het moest er van komen: ons L1 debuut. Het is voor velen misschien niet zo’n prestatie maar met de pech die Kira en ik de laatste jaren voor onze kiezen hebben gehad was het een hoogtepunt waar ik trots op ben. Met 2 winstpunten op zak keerden we huiswaarts. We hadden de smaak te pakken en een week later reden we onze tweede L1 wedstrijd, met 3 winstpunten en 2 oranje lintjes reden we naar huis. Een geweldige afsluiting van ons wedstrijdjaar!
2017
In plaats van alleen terug te blikken wil ik ook vooruit kijken. Ik hoop de positieve lijn met Kira voort te kunnen zetten. Als we niet weer een tegenslag krijgen hoop ik in 2017 de L uit te rijden en klaar te zijn voor het M. Behalve wedstrijden rijden wil ik ook graag meer leuke dingen doen met Kira, een rit door de duinen staat hoog op het wensenlijstje.
In april 2017 staat voor mijn eigen sportdoel al een uitdaging op het programma: de 1/4 marathon van Rotterdam. De komende maanden wordt dus trainen en trainen! Ook wil ik in 2017 weer lekker reizen, minimaal naar 1 bestemming waar ik nog nooit ben geweest. Verder wil ik natuurlijk nog vele leuke columns en informatieve blogpost schrijven en Stalgenootje.nl groter maken. Genoeg doelen en uitdagingen voor 2017 dus! Ik ga ervoor.
Iedereen een goed 2017 gewenst, een jaar vol nieuwe kansen en het behalen van al onze doelen. Proost!
Nog geen reacties