Nummer 10187. Daar staat hij, op de schouw, mijn startnummer voor mijn eerste halve marathon.
Het is de dag van de wedstrijd en ik pak het nummer van de schouw, loop ermee door het huis… en bonjour hem in de prullenbak. Geen halve marathon voor mij, voor niemand trouwens, het evenement is afgelast door de voorspelde harde wind. Maandenlang heb ik naar vandaag toegeleefd. Trainingen waarbij ik glibberend en glijdend vooruit moest zien te komen, tot aan zonnige rondjes in een t-shirt.
Ik baal. En hard ook. Mijn eerste halve marathon afgelast. Zo ging het ook met mijn eerste Bruggenloop. De laatste 2 wedstrijden met Kira, voor de laatste puntjes voor het L2, heb ik zelf moeten afzeggen. Mijn eerste buitenrit van dit jaar ook. En de rentree met Kira? Nooit gehaald…
Er zijn zoveel dingen die de afgelopen jaren niet zijn doorgegaan, door welke omstandigheid dan ook. Plannen, of zelfs dromen, opgeven omdat het even tegen zit en de situatie er niet naar is? Niet mijn instelling. Soms moet je plannen even uitstellen of zelfs een beetje aanpassen, maar ik hoop dat je je nooit laat tegenhouden door externe factoren. Ik hoop dat je mooie plannen hebt, uitgesproken of nog voor jezelf. Plannen die je gaat waarmaken en waar je blij van wordt.
Plannen waarbij je vandaag niet door de stromende regen en storm hoeft… vandaag heb ik een lekkere cheatday en vanaf morgen houd ik weer vast aan mijn lijfspreuk.
The only thing that’s ever stopping me is me.
Fijne zondag!
Nog geen reacties