Boodschappen doen is niet één van mijn hobby’s. Helemaal niet eigenlijk, maar het moet toch gebeuren. Om het leed wat te verzachten maak ik altijd een boodschappenlijstje zodat ik precies weet welke paden ik in moet rennen. Het is zelfs zo erg dat ik mijn lijstje op volgorde van de winkel schrijf. Ja echt, ik maak een concept boodschappen lijstje en schrijf hem vervolgens met oog op vindbaarheid opnieuw. Je bent SEO-copywriter of je bent het niet hè?
Elke keer weer ga ik, tegen beter weten in, met goede moed naar de supermarkt. Die goede moed duurt niet lang, houdt ongeveer op bij de parkeerplaats. Mensen en parkeren… echt, zo moeilijk is het toch niet? Meneer in de Opel Agila heeft er wel wat moeite mee. Voorzichtig zijn juich ik toe hoor maar halleluja! Er hangt geen paardentrailer achter je reet, die bocht red je heus wel. Mevrouw in de Kia Picanto, echt, op zulke parkeerplaatsen worden er in de paardenwereld vrachtwagens gekeerd, gas op die lolly.
De uitdaging begint pas echt ín de winkel. Kan je een uiterst gestructureerd briefje hebben, een beetje snelheid kan je op je bek plakken als je iemand voor je hebt die de zijgangen oefent. In een perfecte travers loopt dat dan door een gangpad, netjes op 4 sporen. Denk je er voorbij te kunnen zet het acuut een appuyement richting de koffie in. Zijgangen hebben voorrang maar in zulke gevallen help ik ze dan toch graag met rechtrichten. Begrenzen en een tikje met het buitenbeen. Hoppa, verder.
Soms heb je geluk en loopt er iemand voor je die de weg vrij maakt. Denk je dan, blijkt die lekkere impuls opeens een keertwending te worden. Kan je zelf je slidingstop nog even oefenen. Ik oefen ook nog even verder met mijn zigzag appuyementen, ontwijk hier en daar een loslopend veulen en sluit uiteindelijk een tikkeltje chagrijnig aan in de rij bij de kassa. Kan nooit lang duren, voor mij staat een groepje vlotte tieners met 6 blikjes energydrink. “Kunnen we apart afrekenen?”
AAAAARGH
Nog geen reacties