“Wilt u zegeltjes voor de pannenactie?” Ik antwoord met ja, is goed. En wandel zonder zegeltjes de winkel uit. Voor de zoveelste keer heeft de cassière mij niet goed verstaan.
Oorzaak? Mijn stemvolume.
Op het internet heb ik een lekkere vlotte bek, in het echte leven praat ik echter met lettergrootte 4. F-ing frustrerend kan ik je vertellen. Vooral als ik weer met een verkeerde koffie voor ‘Linda’ de Starbucks uit wandel. Zelfs een koffie verkeerd krijg ik nog.. afijn. Je snapt m’n punt.
Het is echt niet dat ik fluister, maar elk ander geluid wat in de buurt is, overstemt mij.
Omdat ik weet dat het meeste wat ik zeg toch niet aankomt, houd ik vaak maar gewoon mijn mond. Zou voor meer mensen een goed idee zijn, maar dat is een ander verhaal.
Mijn probleem zal ongetwijfeld minder worden, wanneer ik naar een logopedist ga. Ik ben alleen niet zo’n type die naar specialisten gaat. Eigenlijk heb ik zelfs geen flauw idee hoe mijn huisarts eruit ziet.
Zelf dingen proberen op te lossen is meer iets voor mij. Voor een coaching sessie ben ik ook nog wel te porren. Leuk is dat paarden vandaag de dag, een grote rol spelen bij therapieën en coaching sessies. Of ook het trainen van je stemvolume iets is voor paarden?
Vandaag had Kira onaangekondigd de eerste les op het programma staan.
KIRA, GA #~% VAN MIJN TEEN AF!!
Nog geen reacties