[Column] Spijt hebben

We doen allemaal wel eens dingen, waarvan we later denken ‘dat hadden we beter anders kunnen doen’. Van sommige dingen krijg je na een paar seconde al spijt, soms duurt het jaren.

Een mooi iets aan spijt hebben is dat het je manier van denken verandert. Tenminste, bij mij.
Op dit moment sta ik namelijk op een punt in mijn leven waar ik even keihard met mijn neus op de feiten wordt gedrukt.
Mensen die dicht bij mij staan weten dat ik geen geheimzinnig persoon ben of om de hete brij heen draait. Dat zal ik dan nu ook niet doen, hetgeen wat mij dagelijks bezig houdt is het volgende: mijn pony gaat dood.

Diana kwam in mijn leven toen we allebei 13 waren. Mijn eerste pony. Een gróte pony, zodat ik er niet uit zou groeien. Tot aan onze 25ste hebben we heerlijke ritjes gemaakt.
Tot de herfst/winter: ze werd ziek. Heel ziek.

Ze krabbelde weer overeind maar mijn stoere sterke pony takelde in vlot tempo af.
Van de ooit zo mooie, iets te dikke, pony is weinig overgebleven. Kon ze ooit op de cover van een paardenmagazine, zo kan ze nu op een flyer van Brooke Hospital.
Je eigen paard of pony is de allermooiste die er bestaat en het is moeilijk om toe te geven als het duidelijk is, dat het niet meer zo is. Maar ze is vrolijk, eet goed en heeft nog steeds haar streken.

En hoewel het verdriet groot is, heb ik nu al een aantal dingen geleerd van deze situatie met Diana.
Ten eerste ben ik dankbaar voor de mooie ritten en herinneringen die we samen hebben gemaakt. Dit heeft mij een ontzettende motivatie gegeven met Kira. Niet denken dat het niet kan. Proberen! I did it before, waarom zou het met Kira niet lukken?

En als je beseft, góed beseft, dat sommige dingen niet vanzelfsprekend zijn. Zoals het zien van een geliefd persoon of dier. Dan kun je daar extra van genieten.

Maar het brengt ook spijt met zich mee, spijt van alle normale dagen, die nu speciaal hadden kunnen zijn omdat ik toen dacht: ach, morgen weer een dag.

Stel niet uit en geniet van alle dingen waar je van houdt, want er komt een dag dat er geen morgen is.