[Column] Team Kneus

Meer druk op je linkervoet! Rechterhand! Ja! En nu je linkerhand over je rechterhand!
Voordat je denkt dat ik een hele ingewikkelde manier heb aangeleerd om een volte te rijden, wees gerust, ik hang alleen ondersteboven aan een muur. Van voltes rijden komt de laatste tijd sowieso maar weinig terecht, daarom ben ik tegenwoordig regelmatig in de klimhal te vinden.

Het was tijd voor een nieuwe sport. Het gaat namelijk weer even niet zo lekker met het paardenkind. De luchtweg problemen kwamen deze winter weer terug en terwijl de dierenarts de longfunctie aan het controleren was merkte hij een onregelmatigheid op. Precies zoals het Kira handboek voorschrijft: Gij zult blessures altijd afwisselen.
Ik zal niet ontkennen dat ik op het randje van een mental breakdown heb gezeten, maar ergens vond ik een sprankje positiviteit en leek het weer de goede kant op te gaan. Terwijl ik net het berichtje “Gezellig, zie je morgen om 11 uur. Leuk, eindelijk weer een buitenritje!” verstuur, wandel ik stal binnen. Kira zwaait vanuit haar box naar me… met een dik, warm voorbeen.

Sporten is een belangrijk deel van mijn leven en als ik niet kan paardrijden mis ik echt iets. Alleen aan hardlopen heb ik niet voldoende, er zijn meer spieren die aan het werk moeten! Van de combinatie hardlopen, klimmen en eindeloos rondjes lopen met je paard word je in elk geval #ruiterfit. Al gebruik ik daar tegenwoordig een andere hashtag voor: #fitterdanmijnpaard
Een startkaart hebben we niet meer, maar trainingsdoelen heb ik nog wel. Volgende maand staat mijn eerste halve marathon op het programma, en daarvoor moet natuurlijk getraind worden. Ik maak daarvoor dankbaar gebruik van het bos achter mijn huis, samen met vele hondeneigenaren. Het gebeurt wel eens dat ik mijn intervaltraining moet afwisselen met labradhorde-lopen en ik leer sommige honden heel snel bij naam kennen. “Twister! Twister, hier. Twister, HIER. TWISTER! KOM HIER. HIER!” Ik mompel soms iets over aanlijnen en controle maar echt hardop hoor je mij niet klagen. De meeste hondenbezitters houden namelijk keurig rekening met de medemens. Zo ook deze meneer met een vriendelijke langharige bonte hond. Hij hoort mij aankomen en gaat samen met zijn hond aan de kant zodat ik kan passeren. Als ik voorbij loop, rent de hond nieuwsgierig een rondje om mij heen. Dat vormt geen probleem. De lijn waaraan hij vastzit, en die zich vliegensvlug om mijn benen wikkelt, vormt dat wel… Nog voordat ik fu– kan denken lig ik plat op mijn sportieve muiltje. Ik probeerde mezelf nog op te vangen, maar mijn duim is het niet eens met deze plotselinge landing en buigt iets verder door dan anatomisch verantwoord.

“Hoe ging het hardlopen?” vraagt mijn vriend als ik thuis kom.
“Wel goed, ben alleen wel bang dat ik mijn duim gekneusd heb.” En terwijl ik dat zeg besef ik me dat Kira en ik misschien dan toch een geweldig team vormen. Team Kneus.