Tegen beter weten in had ik me samen met een vriendin eerder dit jaar ingeschreven voor de Ride & Run. Meteen maar voor de 15 km, want het was een end weg en dat maakte de reistijd nog een beetje de moeite waard.
Het was dus een klere end rijden, mijn hardloop voorbereiding had beter gekund en het zou klote weer worden. Je snapt het, in deze tijden, met mijn wedstrijdgeluk… ging het natuurlijk wel door. Welja!
Ik weet niet hoeveel karma punten mijn Ride & Run maatje heeft moeten inleveren om het überhaupt door te laten gaan, maar ze leverde er nog wat extra in voor prachtig weer. Het was geweldig, we hebben 1,5 uur genoten van de mooie omgeving, het heerlijke weer en de gezelligheid.
Al vanaf de start was het genieten, niet alleen de omgeving was geweldig maar ook de mensen die we tegen kwamen waren bijzonder vriendelijk. Een vrij groot contrast met de Randstad waar ik woon.
Het natuurgebied waar de Ride & Run werd gehouden lag op de grens met Duitsland (ja, ik overdreef dat klere end niet..) en zo kwamen we ook Duitse mensen tegen. Ook een vriendelijke Duitse man groette ons en wenste ons veel plezier. Terwijl ik vriendelijk ‘Danke!’ terug roep hoor ik naast me iemand briesen. Niet het paard waar ik naast loop, maar mijn vriendin die erop zit uit haar ongenoegen.
“HOEZO VIES PAARD?! Ik heb nog zo m’n best gedaan!”
Dat ik in lachen uitbarst maakt de situatie niet veel beter. De boze blik is nu op mij gericht en tussen het lachen door, kan ik nog net de Duitse woorden herhalen die de man zei:
Viel Spaß.
Nog geen reacties